Francois RABELAIS - "Gargantua i Pantagruel"

Francois RABELAIS - “Gargantua i Pantagruel”
Pisząc parę dni temu wzmiankę o Rollanda „Colas Breugnon” wspomniałem o poczuciu humoru pokrewnym Rabelais-owi. No to wypada przypomnieć jego dzieło o rubasznych wielkoludach. Książka jest dostępna na portalu „wolne lektury”.
Genialny tłumacz literatury francuskiej Tadeusz „Boy” Żeleński pisze w przedmowie:
„Tajemnicą czytania dzieł Rabelais'go jest, aby je czytać z tą samą beztroską, z jaką były pisane...”
Zamiast mojej recenzji tej zabawnej lektury dzielę się z Państwem apelem autora:
Do czytelnika
Przyjacielu, coś jął się tej Księgi,
Wszelki smutek chciej rozpędzić z czoła,
I czytając, nie gorszyć się zgoła:
Zła tu nie masz ni szpetnej mitręgi.
Choć nauczyć niewiele was zdoła,
Jeno śmiechu da nieco czasami;
To lekarstwo najlepszym się zda mi
Na zgryzotę, co sercu dopieka:
Lepiej śmiechem jest pisać niż łzami,
Śmiech to szczere królestwo człowieka.
Żyjcie w weselu!