Remigiusz MRÓZ - „Hashtag”

Skoro  pobrałem  to  z  docer.pl  (adres:  https://docer.pl/doc/x08nxcc)

Czeka  mnie  trudne  zadanie,  bo  rozpiętość  ocen  jest  maksymalna  od  1 po  10 gwiazdek,  a  średnia  na  LC 6,08 (2200 ocen  i 391 opinii).  U  mnie  Mróz   ma  4x10  za  „smakoszkę”  Chyłkę  i  jedną  pałę  (za  „Ekspozycję”).

Aby  zrozumieć   książkę  warto   coś  niecoś  wiedzieć  o  „Jaskini  Platona”.  Fragment  z  „Wikipedii”:

Jaskinia  platońska:   -  „Alegoria jaskini, znana również pod nazwą jaskini Platona lub jaskini platońskiej – metaforyczne przedstawienie ludzi w ziemskim świecie oraz wpływu idei na ten świat. Obraz ten przedstawiony jest w jednym z dialogów Platona pod tytułem "Politea" (nazywanym również Państwem) w VII księdze. Przedstawia uwięzionych w jaskini ludzi, skrępowanych łańcuchami, którzy oglądają jedynie cienie (zjawiska) prawdziwej rzeczywistości. Przebywają oni w ciemnościach w głębi jaskini. Ich twarze zwrócone są w stronę ściany, na którą padają cienie rzeczy, znajdujące się przed ogniskiem, zapalonym powyżej nich. Dno jaskini, w którym znajdują się ludzie, to świat doczesny, w jakim żyją. Łańcuchy, które krępują ludzi, to rzeczy, sprawy, które wiążą ich ze światem doczesnym. Cienie natomiast, które widzą ci ludzie, są odbiciem prawdziwej idei. Platon uważał, że tylko dzięki wyzwoleniu się z łańcuchów, tj. od spraw życia doczesnego, ludzie są w stanie poznać prawdę wyższą, czyli świat idei. Dusza ludzka jest w stanie poprzez anamnesis, czyli przypomnienie, dojść do świata idei….”.

 Najistotniejsze  zdanie  kończy  rozmowę   Tesy  i  Stracha  (  ok. s.225),  w  której  wspomina  się  o  cieniach  w  platońskiej  jaskini:

„…Platon  twierdził,  że  już  kiedyś  żyliśmy  bez  ciał,  w  prawdziwym  świecie,  świecie  idei.  I  właśnie  przez „anamnesis”…     ..mieliśmy  poznawać  rzeczywistość.  Według  niego  doznania  zmysłowe  były  złudne,  działały  w  przeciwnym  kierunku,  budowały  iluzję…”

No  to  jeszcze    fuga  (Wikipedia):

„Fuga (fuga dysocjacyjna, ucieczka histeryczna)   – dysocjacyjne zaburzenie nerwicowe, polegające na ucieczce z dotychczasowej sytuacji, prawie zawsze nieprzyjemnej. Może objawiać się np. zmianą pracy zawodowej albo daleką podróżą. Osoby w stanie fugi mają  całkowitą  amnezję wsteczną   (sprawiają wrażenie nieświadomych własnej przeszłości), a po powrocie do "poprzedniej tożsamości" nie potrafią przypomnieć sobie okresu fugi….”

Po  tych  informacjach,  oceniającym  książkę  zdecydowanie  negatywnie,  proponuję  przeczytać  ją  ponownie,   bo   narzuca  się  wniosek,  że  autora  nie  zrozumieli.

Mróz  ukończył  studia  i  obronił  doktorat  w  Akademii  Koźmińskiego  oraz  jest  laureatem  konkursu Krajowej Izby Gospodarczej „Polska Cyfrowa 2020+ ,   więc  tak  w  Uczelni, w  tematach  filozoficznych,  jak  i   w  problemach  komputerowych  czuje  się  jak  ryba  w  wodzie,  a  za  wielością  jego  pomysłów   trudno  nadążyć.  Dlatego  niby  thriller,  a  wymaga  uważnej  lektury,  bo  jakieś  istotne  nawiązanie  łatwo  przegapić.  Nie  ma  już  nadmiernego  spożycia  alkoholu  przez  Chyłkę,   a  jest  „wielkie  żarcie”  Tesy,  lecz  czyta  się  świetnie  prawie  do  końca.  „Prawie”,  bo  na  końcu  zrobił  ze  mnie  „balona”,  więc  najpierw  poczułem  się  „confused”,  by  po  chwili   wybuchnąć  śmiechem  i  z  pełnym  uznaniem  postawić  10/10.         

Jeszcze  z  recenzji  Jarosława  Czechowicza,  którą  całą  polecam:

http://krytycznymokiem.blogspot.com/2018/08/hashtag-remigiusz-mroz.html

„….Remigiusz Mróz wykazuje się ogromną nonszalancją i dezynwolturą słowną – nie musimy czytać posłowia,  by mieć wrażenie, że doskonale się czuje jako kreator świata przedstawionego. Taki specyficzny jego Architekt….”