Joseph HELLER - "Bóg wie"

Po bolesnym zderzeniu z popularnymi książkami ("Paragraf 22" 6/10, "Ostatni rozdzial..." 1/10, "Paragraf 23" 1/10) amerykańskiego Żyda Josepha Hellera (1923-1999), niejako z obowiązku zacząłem czytać jego wygłup o Królu Dawidzie, nazwany na okładce – "parodią Starego Testamentu". Pozostawiając nierozwiązaną kwestię, czy parodiowanie Starego Testamentu nie budzi jakichkolwiek wątpliwości, pozwolę sobie na uwagę, że z parodii winien się śmiać TYLKO ten, kto chociażby powierzchownie, lecz coś wie na parodiowany temat.

Na temat tej książki znalazłem wiele negatywnych komentarzy z których wybrałem najbliższy moim odczuciom na: https://www.goodreads.com/book/show/10711.God_Knows?from_search=true&search_version=service):

"I am naturally interested in the Old Testament and especially King David (I think he's one of the most screwed up yet passionate figures in the Bible)... but his angst-driven hoopla and paranoia annoyed me after the first 300 pages or so."

Przy okazji: średnia ocena tamże - 3,8/5. Na LC wynik po 13 latach też nie jest imponujący: czytelników 543/opinie 15/ocena 7,1 (217 głosów) wobec czytelników "Paragrafu 22" – 19 427/opinie 458/ocena 7,91 (7478 głosów).

Do tego mam odwagę podzielić opinię recenzentów z LC ("Izanagi", "Tinkerbelle"), że książka, mimo parodystycznego założenia, jest nudna (!!)

Dodam jeszcze, że w trakcie pisania tej książki Heller zapadł (13.12.1981) poważnie na zdrowiu (Zespół Guillaina-Barrégo czyli ostre, wielokorzeniowe zapalenie demielinizacyjne ze współistniejącą aksonalną neuropatią ruchową.), co opóźniło jej ukończenie.

Niewiele mnie łączy z judeo-chrześcijaństwem, lecz mimo to nie akceptuję szydzenia z czyjejś religii i świętych dla niego ksiąg. np. (s.10):

„.....Księga Rodzaju? Ta kosmologia to dziecinada, bajduły staruszek, wariacka fantazja kiwającej głową babci.....”

Polecam Państwu w zamian cudowne opowieści Elżbiety Adamiak i ciekawe interpretacje Pawła Śpewaka

Reasumując: nie bawią mnie jego książki, nie rozśmiesza mnie jego prostacki humor, a wyjątek stanowił „Paragraf 22”, mimo licznych zastrzeżeń podanych w mojej recenzji. 1/10