Elżbieta BANIEWICZ - "Gajos"

Elżbieta BANIEWICZ - "Gajos"

To nietypowa biografia, bo pisana przez recenzentkę teatralną, która dokładnie analizuje przedstawienia, w których grał Gajos. I dlatego większość czytelników odczuwa znużenie, bo nie są przyzwyczajeni do recenzji teatralnych. Książka została ogłoszona wydarzeniem 2013 roku i na to jak najbardziej zasłużyła, lecz mnie nie przypadła do gustu.
O co chodzi? Profesjonalistka Baniewicz omawia wszystkie rólki w karierze Gajosa. Mało tego, nie ogranicza się do oceny, często epizodycznej jego roli, a opowiada o całym przedstawieniu, a to nie bardzo wszystkich zainteresuje. Dalej: nim pan Janek poszedł do PWSF w 1961 r., ja już byłem notorycznym bywalcem warszawskich teatrów i może wskutek mojej sklerozy, ale nie pamiętam jego osoby, do czasu "reaktywacji" go przez Olgę Lipińską. Natomiast Baniewicz nudzi szczegółami jego rólek, które, wskutek trwającego mitu Janka, z "Czterech Pancernych..", przeszły bez echa (co sama w wielu przypadkach podkreśla), a do przełomowego kabaretu dochodzi dopiero na 186 stronie.
Turecki chwycił i otworzył Gajosowi nową drogę, ba, autostradę do serc widzów i to trzeba było wyrażnie zaznaczyć Pani Autorko!!
Z książki jestem jednak zadowolony, lecz nie jako biografii Gajosa, lecz dopracowanego obrazu scen warszawskich i bardzo udanej charakterystyce teatralnego środowiska oraz rzetelnym przedstawieniu znaczących postaci, jak również reakcji prasy na poszczególne spektakle, z reguły oceniającej je wedle oczekiwań KC PZPR.