Ismail KADARE - „Krew za krew”

UWAGA!  Nie  wiem,  jak  redaktorzy  czy  recenzenci  czytają  książki,  lecz  nigdzie  nie   spotkałem  anonsu,  że  ta  jest  POETYCKĄ  OPOWIEŚCIĄ  O  MISTYCZNEJ  MIŁOŚCI!!  Bohater  ginie  w  poszukiwaniu  ukochanej…

Dopisek,  wart  nagłówka:   CO  ZA  POEZJA!!!   CO  ZA  CZAROWNA  MIŁOŚĆ!!  BOMBA!!

Ismail  Kadare (ur.1936) -  albański  poeta  i  pisarz.  Wikipedia:

„…In 1992, he was awarded the Prix mondial Cino Del Duca; in 1998, the Herder Prize; in 2005, he won the inaugural Man Booker International Prize; in 2009, the Prince of Asturias Award of Arts; in 2015, the Jerusalem Prize, and in 2016, he was a Commandeur de la Légion d'Honneur recipient. Kadare is regarded by some as one of the greatest European writers and intellectuals of the 20th century and, in addition, as a universal voice against totalitarianism…”

Polskojęzyczna  Wikipedia:

„Krew za krew (alb. Prilli i thyer, dosł. Złamany kwiecień) – powieść albańskiego pisarza Ismaila Kadare, wydana po raz pierwszy w roku 1978. Jej polski przekład, dokonany z języka francuskiego przez Annę Mencwel i wydany w 1988 r., był drugim przekładem powieści tego autora na język polski (po Generale martwej armii, 1984).    

We wsi Brezftoht u podnóża Gór Przeklętych skłócone od 70 lat rody Berishów i Krueciuciów (Kryequqet) toczą ze sobą wojnę. Jej ofiarą padło już czterdzieści cztery osoby. Zgodnie z zasadami prawa zwyczajowego, każda kolejna śmierć członka rodziny zobowiązuje do zemsty. W chwili gdy rozpoczyna się akcja powieści, wisząca w domu skrwawiona koszula Mehila Berishy zobowiązuje jego brata Gjorga do dokonania zemsty na rodzinie Krueciuciów. Po upływie czasu rozejmu przewidzianego w prawie zwyczajowym, zemsta staje się obowiązkiem Gjorga, ale prowadzi nieuchronnie do tego, by on sam padł jej ofiarą. W ostatniej scenie umierający Gjorg słyszy głos Zefa Krueciuca, który wygłasza przewidzianą zwyczajem formułę.

Powieść Krew za krew należy do najczęściej tłumaczonych dzieł Ismaila Kadare – doczekała się przekładu na 16 języków. W 1985 na motywach powieści powstał film fabularny Niezaproszeni w reżyserii Kujtima Çashku, a cztery lata później – film W cieniu słońca w reż. Waltera Sallesa.”

Wiedza  Polaków  o  Albanii  jest  nad  wyraz  uboga,  więc  zachęcam  do  zajrzenia  choćby  do  Wikipedii  pod  hasła  Iliria,  Albania  czy  Hodża,  a ja  tylko  wspominam,  że  korzenie  Albanii  tkwią  w  wielkiej  Ilirii,  że   Turcy  ją  zniewolili  w  1435,  że  chwilowo  ją  wyzwolił  bohater  narodowy  Skanderberg  (pamiętam  z  dzieciństwa w l.50,  świetny  film  o  nim),  że  niepodległość odzyskała  w  1912,  lecz  reformy  i  wyjście  z  ciemnoty  i  zacofania  zawdzięcza  Hodży (1908-85),  który   nie  tylko   zwalczył  malarię  i  kiłę,  zelektryfikował  kraj,  przeprowadził  reformę  rolną  i  zlikwidował  analfabetyzm,  lecz  również  zakazał    praktyki  tzw  morderstwa  honorowego -  Gjakmarrji,  a  o  tym  jest  omawiana  lektura.

Wszystko  co  powyżej  napisane  to  zaledwie  wierzchnia  warstwa,  a  clou  to  piękna,  mistyczna  miłość,  mimo  niesprzyjających  okoliczności.  Na  LC  ocena  dobra,  ino  czytelników  mało   7,11 (38 ocen i 6 opinii).  Tylko 155 stron,  świetnie  się  czyta,  gorąco  polecam,  a  za  wspomnianą  poetycką  miłość  daję  10/10.