Edmund de AMICIS - „Serce”

Postanowiłem   napisać  notkę,  bo  przeraził  mnie  na  LC  „Profesorek”  (20  lat, Konin):

„Dwie gwiazdki zamiast jednej daje tylko dlatego, że, owszem, książka obrała sobie za cel niesienie wartości dobroci, miłości, przyjaźni, szacunku, oddania i patriotyzmu i to w dużym (może właśnie za dużym) stopniu przekazuje. 
Jednak książka ta, jestem przekonany, nie jest w stanie trafić do młodego współczesnego czytelnika. Akcja dziejąca się tak wiele lat temu, wydarzenia, których jest praktycznie tylko tyle, żeby z każdego z nich wypłynął jakiś morał. Czyta się to bardzo ciężko, trzeba się zmuszać, a sytuacja i zdarzenia przedstawione w książce oraz wymagania są zwyczajnie niemożliwe do spełnienia. Nuda. 
Miała wyjść chyba piękna, wzruszająca książka, a wyszedł, nie bardzo wiem do kogo mający trafić, poradnik o utopijnych wizjach społeczeństwa kochającego się, pomagającego sobie i bez nienawiści.  Stracony czas :/
Nie doczytałem do końca. Wątpię, żebym coś stracił. ”

No  cóż!  Każdy  z  Państwa  widzi  tekst,  więc  ja  zwrócę  uwagę  tylko  na  jeden  fragment,  w  którym  ta  „przyszłość  Narodu”   uważa  za  utopię   społeczeństwo  bez  nienawiści.  To  przeraża!

Arcydziełem   Amicisa  zachwycało  się  pokolenie  moich  dziadków,  moich  rodziców,  moje,  lecz  także  moje  dzieci  i  wnuki,    przeto  muszę  wyrazić  swoja  dezaprobatę  dla  cytowanych  powyżej  słów  „Profesorka”.

 Wartości  etyczne   nie  zmieniają  się,  w  sprawach  zasadniczych,  przez  tysiąclecia,  więc  postawa  tego  dwudziestolatka  bulwersuje,  a  jednocześnie  wznieca  podziw  dla  jego  bezmyślnej  hucpy.

Dla  tych,  którzy  mieli  pecha  i  jeszcze  tego  arcydzieła  nie  czytali  kopiuję   wiadomości  z  Wikipedii:

„Edmondo De Amicis (1846 - 1908) – włoski pisarz i dziennikarz. Autor powieści dla młodzieży Serce…    … 17 października 1886, w pierwszy dzień roku szkolnego we Włoszech, wydawnictwo Treves wydało jego pierwszą powieść, Cuore (Serce, wyd. pol. 1887), która natychmiast odniosła sukces. W ciągu kilku następnych miesięcy wydawano ją wielokrotnie, przetłumaczono na wiele języków. Ta przeznaczona dla młodzieży książka była bardzo ceniona za bogactwo bodźców moralnych i patriotycznych, natomiast przez niektórych polityków katolickich była ostro krytykowana, ponieważ autor pomijał w niej wątki religijne. Książka, uznana za arcydzieło, weszła na stałe do kanonu literatury dla dzieci i młodzieży na całym świecie…”    

To   wystarczy:   nie  można  tego  nie  przeczytać.   A  ja,  oczywiście  10/10