Simon SINGH - "Ksiega szyfrów"

Simon SINGH - "The Code Book"
The Science of Secrecy from Ancient Egypt to Quantum Cryptography

UWAGA!!! WIĘCEJ I SZYBCIEJ W INTERNECIE NA STRONACH PODANYCH PONIŻEJ

Simon Lehna Singh (ur. 1964) - brytyjski fizyk pochodzenia hinduskiego, popularyzator nauki, autor książek popularnonaukowych i filmów dokumentalnych o nauce. "Księgę szyfrów" wydał w 2000 roku.

Zgodnie ze swoimi zwyczajami lekturę poprzedziłem myszkowaniem w internecie. I tu mnie szczęka opadła, bo Wikipedia zamieściła bardzo szerokie opracowanie kryptologii. Polecając Państwu cały artykuł, przytaczam zeń pierwsze zdanie
"...Kryptologia... – dziedzina wiedzy o przekazywaniu informacji w sposób zabezpieczony przed niepowołanym dostępem. Współcześnie kryptologia jest uznawana za gałąź zarówno matematyki, jak i informatyki; ponadto jest blisko związana z teorią informacji, inżynierią oraz bezpieczeństwem komputerowym. Kryptologię dzieli się na:
kryptografię.... - gałąź wiedzy o utajnianiu wiadomości;
kryptoanalizę.... - gałąź wiedzy o przełamywaniu zabezpieczeń oraz o deszyfrowaniu wiadomości przy braku klucza lub innego wymaganego elementu schematu szyfrowania (szyfru)...."

Singh zaczyna od tragicznej historii Marii I Stuart, która używała w XVI wieku prostego szyfru podstawieniowego, łatwo złamanego przez Thomasa Phelippesa, by przejść zaraz do historii s t e g a n o g r a f i i zaczynającej się wg Herodota (484 -425 r. p.n.e.) od wojny grecko – perskiej ( 480 r)
Wikipedia:
„Steganografia – nauka o komunikacji w taki sposób, by obecność komunikatu nie mogła zostać wykryta. W odróżnieniu od kryptografii (gdzie obecność komunikatu nie jest negowana, natomiast jego treść jest niejawna) steganografia próbuje ukryć fakt prowadzenia komunikacji. Techniki steganograficzne stosowane są także do znakowania danych cyfrowych.."

Rozbawilo mnie pisanie wiadomości na ogolonej czaszce, przemyceniu wiadomości na glowie po odrośnięciu włosów i finalnym zgoleniu włosów w celu odczytania wiadomości.
Steganografia obejmuje również posługiwanie się atramentem sympatycznym , czyli na zapisywaniu wiadomości substancją bezbarwną w momencie pisania lub tracącą barwę po krótkim czasie.

Niestety, moja wrodzona dociekliwość już tutaj zasadziła wątpliwości do Singha i jego dzieła. Czytając po angielsku zacząłem szukać wyjaśnień co to za roślna "thithymallus". Wyjaśnienie znalazłem na stronie: http://ekryptografia.pl/steganografia/historia-czasy-dawne/ lecz prawidłową nazwą rośliny jest TITHYMALLUS:
"...Początki tej metody sięgają I wieku, kiedy to Pliniusz Starszy użył „mleczko” rośliny tithymallus do napisania wiadomości. Po wyschnięciu atramentu wiadomość staje się niewidoczna, ale można ją odczytać wystawiając tak spreparowaną wiadomość na działanie ciepła, pod wpływem którego tekst zwęgla się i pojawiają się brązowe litery. .."

Również inne fakty z historii steganografii podano dokładniej i ciekawiej niż u Singha. Kontynuację tematu znalazłem na: http://ekryptografia.pl/steganografia/historia-ostatnie-lata/ Cykl kończy artykuł pt „Metoda najmniej znaczącego bitu” na stronie: http://ekryptografia.pl/steganografia/metoda-najmniej-znaczacego-bitu/ Podano również adresy do szyfrów klasycznych, symetrycznych i asymetrycznych, jak i programu steganograficznego opracowanego w języku java.

To co mnie interesuje poznałem z podanych wyżej adresów, przeto zrezygnowałem z dalszej lektury Singha, czego i Państwu życzę