Marcin KĄCKI - „Poznań. Miasto grzechu”

Kącki  (ur.76)  jest  szeroko  znany,  szczególnie  po  „Maestro. Historia  milczenia” (2013) i „Białystok.  Biała  siła,  czarna  pamięć” (2015).  Ta  z  2017,  jest    poniekąd  kontynuacją  pierwszej.

„Wydawnictwo  Czarne”:

 

„Duma, porządek, oszczędność, stabilizacja, szacunek dla regulaminów – to poznaniak, Wielkopolanian. Jak jest naprawdę? Poznań według Kąckiego to miasto świetnie zaprojektowane, otwarte na rozwój, przyjazne dla młodych, ale także miasto, którego dusza tkwi w pruskim drylu, miasto, w którym zaangażowanie spotyka się z ignorancją, a pod płaszczykiem religii i ideowości kryją się często agresja, złość i niskie instynkty.

Arcybiskup Juliusz Paetz i młodzi klerycy, Wojciech Krolopp i nieletni chórzyści, marszałek Józef Piłsudski i Roman Dmowski, Małgorzata Musierowicz i Stanisław Barańczak, katolicy i Żydzi, Poznań i reszta Polski. Przyciągające się przeciwieństwa tworzą fascynujący obraz kulis władzy, hipokryzji mieszczaństwa oraz tego, jak potrafimy ulegać ludziom, którzy dzięki grze pozorów i mowie nienawiści wzmacniają podziały społeczne, ideologiczne i religijne.”

Kącki  jest  zdolny,  lecz  odnoszę  wrażenie,  że   „spoczął  na  laurach”;  w  każdym  razie  podzielam  opinię  „Doroty  Lewandowicz”  z  LC:

„..Książka tendencyjna, pisana "pod tezę". Myślałam, że tytuł jest prowokacyjny, ale jednak nie. Autor wybiórczo i stronniczo wręcz manipulacyjnie przedstawia swoją tezę. Czytelnik ma wrażenie, że tylko w Poznaniu tacy ludzie jak Krolop i Paetz mogli działać. Jestem rodowitą poznanianką i naprawdę są w Poznaniu ludzie inni niż pedofile i zboczeńcy…”

Oczywiście,  w  reportażu  wiele  można,  lecz  trzeba  wiedzieć  „po  co?”,  a  subiektywny  atak  Kąckiego  na  wszystko, co  poznańskie,  nie  pasuje  mnie  i  dlatego:   4/10.  Aż  4/10,  bo  Kącki  talent  niewątpliwie  ma  i  stać  go  na  więcej