ks. Józef KUDASIEWICZ - "Jezus historii a Chrystus wiary"

ks. Józef KUDASIEWICZ - "Jezus historii a Chrystus wiary"

Ks. prof. Józef Kudasiewicz (1926 – 2012), dr hab. nauk teologicznych, biblista, tłumacz. Praca habilitacyjna - "Rola Jeruzalem w działalności zbawczej Jezusa" w 1971, tytuł profesora nadzwyczajnego w 1979, zwyczajnego w 1989, a omawianą książeczkę napisał w 1987. Jest ona (s. 5):
„..rozbudowanym wykładem inauguracyjnym, jaki wygłosił autor na rozpoczęcie roku akademickiego 1984/85...”

Trzy strony dalej Kudasiewicz precyzuje cel, jaki mu przyświeca (s. 8):
„..W niniejszej książce chcemy zweryfikować te poglądy, lansowane u nas i podważające historyczne podstawy chrześcijaństwa przez sprowadzenie Ewangelii do anonimowego tworu kolektywu wierzących...”.

Tendencyjne i „unfair” to zdanie, skoro w poprzednim akapicie pisze, notabene nieuczciwie i żenująco, zawężając krąg adwersarzy do Poniatowskiego i Kosidowskiego:
„..Jak widać, polscy religioznawcy laiccy w całej rozciągłości przyjmują rozróżnienie między „Jezusem historii” a „Chrystusem wiary”.....”

I słusznie!! A Kosidowskiego niechcący zaszczyt spotkał, że religioznawcą został nazwany!

Kudasiewicz prezentuje skrajnie konserwatywne stanowisko Kościoła zamkniętego, nie będę jednak przywoływał Michnika, którego mądrego wykładu na temat apologetyki, wysłuchałem paradoksalnie w kościele w ramach szkoleń KIK-u ponad 30 lat temu, lecz zrobię to w przypadku np. księży Tischnera i Węcławskiego, których w ośmiostronicowej bibliografii w ogóle nie ma. Precyzując : Tischner jest, ale w „Wykazie pozycji cytowanych w Słowniczku”, który zajmuje 40 stron z 184 całości i jest najciekawszą choć kontrowersyjną częścią książki. Skoro już o nim wspomniałem przepisuję dwie definicje dające do myślenia:
Wikipedia:
metanoia (nawrócenie) - przemiana duchowa, przyjęcie jakiegoś systemu wartości, poglądów, zasad.
Kudasiewicz:
Metanoia - nawrócenie jako główny temat nauczania proroków, Jana Chrzciciela i Jezusa (Mk 1, 14. Oznacza... ...przejście spod panowania grzechu pod władzę Jezusa
Wikipedia:
paradygmat - zbiór pojęć i teorii tworzących podstawy danej nauki
Kudasiewicz:
Paradygmat (gr. paradeigma - wzór, model) - jedna z form literackich Ewangelii według klasyfikacji M. Dibeliusa. Jak wskazuje sama nazwa, są to krótkie, budujące przykłady z życia Jezusa, które swój punkt kulminacyjny osiągają w sentencji przez Niego wypowiedzianej lub w chóralnej reakcji tłumu (podziw, uwielbienie)...”

Kto by pomyślał, to aż tyle „wskazuje sama nazwa” ??

Wracając do bibliografii, to mój guru ks. J. Tischner wypowiadał się na każdy temat, to mogę pominięcie go Kudasiewiczowi wybaczyć, natomiast ks. Tomasz Węcławski (ur. 1952) to wybitny specjalista w dziedzinie chrystologii i brak jego publikacji w bibliografii omawianej książeczki robi wrażenie

Nie rozumiem uporu Kudasiewicza w tworzeniu historycznego wizerunku Jezusa wbrew powszechnemu uznaniu braku wiedzy faktograficznej. Po co to komu? Czytam na stronie:
http://analizy.biz/apologetyka/index.php-option=com_content&task=view&id=603&Itemid=0.htm

„..Prawidłowo stosowana apologetyka jest niezmiernie pomocna. Nie może „udowodnić” prawdy chrześcijaństwa czy katolicyzmu w ten sam sposób, w jaki matematyk może udowodnić twierdzenie Pitagorasa – to nie jest jej celem. Ale może pomóc ludziom myśleć o wierze – niechrześcijanom zastanowić się nad Chrystusem i wiarą chrześcijańską, chrześcijanom, którzy nie są katolikami, zbadać argumenty za Kościołem katolickim, a katolikom lepiej zrozumieć, w co wierzą i na jakiej podstawie...”
I tego należy się trzymać, a studentom KUL życzę by nie musieli tej książeczki czytać