Bolesław LEŚMIAN - "Szczęście"

Bolesław LEŚMIAN - "Szczęście"

Bolesław Leśmian (1879 – 1937), pierwotnie LESMAN (pochodzenie żydowskie), czołowy poeta międzywojnia. Jego dziadek Bernard Lesman miał pięcioro dzieci, a między nimi Józefa (1847 – 1912), ojca naszego Bolesława oraz Aleksandra Stanisława, ojca Jana, późniejszego Brzechwy. Według Wikipedii:
".....Uznany za najbardziej nowatorską, najoryginalniejszą i najbardziej skrajną indywidualność twórczą literatury polskiej XX wieku, u której pośmiertnie dopatrywano się poetyckiego geniuszu; za życia zaś określano epigonem Młodej Polski... .. Autor baśni pisanych prozą oraz erotyków.. ..silnie nacechowanych egzystencjalizmem oraz filozofia Henriego Bergsona.. ..Jako pasjonat Nietzschego, Leśmian czuł niechęć do ludzi biernych przeciętnych. Ideałem dlań był wolny i niezależny człowiek renesansu. Często odwoływał się także do symbolizmu..."
Jak pisze w "Posłowiu" Piotr Kuncewicz:
"..Nasz wybór prezentuje tę właśnie stronę poezji Leśmiana, o której mawiano zawsze z pewnym zdziwieniem i zakłopotaniem. I chyba nie było dotąd zbioru koncentrującego się specjalnie na tym właśnie erotycznym wątku. Odczytana pod tym kątem widzenia poezja Leśmiana objawia po raz kolejny swoje mistrzostwo i bogactwo….”
Oczarowany dopiero co skończoną lekturą, niewiele mam do dodania, lecz specjalnie dla Państwa wybrałem poniższy wiersz pt „We śnie”:
Śnisz mi się obco. Dal bez tła,
Wieczność się w chmurach błyska.
Lecimy razem. Mgła i mgła!
Bóg, ciemność i urwiska.

Do mgły i mroku naglisz mnie
I szepczesz, zgrzana lotem:
"Toć ja się tobie tylko śnię!
Nie zapominaj o tem..."

Nie zapominam. Mkniemy wzwyż
Do niewiadomej mety.
O, jak ty trudno mi się śnisz!
O, jawo moja, gdzie ty?