Stanisław Ignacy Witkiewicz - "622 upadki Bunga czyli demoniczna kobieta"

Stanisław Ignacy WITKIEWICZ - "622 upadki Bunga czyli demoniczna kobieta"

Młodzieńcza, genialna, mroczna, autobiograficzna opowieść Witkacego, nie tylko o la femme fatale, lecz i wpływie na otoczenie demiurga, erotomana Bronisława Malinowskiego, który kosił wszystko, co pod ręką, w tym też samego autora. Przypomnę od razu, że już jako sławny etnolog, autor bestsellera wszech czasów, pt "Życie seksualne dzikich" wziął Witkacego w jedną ze swoich podróży na krawędzie cywilizacji, do Nowej Gwinei.

Proszę Państwa, książka jest trudna, a wiele postaci zbudowano na bazie sławnych indywidualności. Aby ułatwić Państwu lekturę podaję za Wikipedią:
„..Według podanego przez Micińską Klucza, pierwowzorów postaci z '622 upadków...' szukać należy w następujących osobach: Bungo – alter ego autora, Akne Montecalfi - Irena Solska, baron Brummel - Leon Chwistek, Dolores – Emilia Anna Chwistek, siostra Leona, książę Nevermore - Bronisław Malinowski, Mag Childeryk - Tadeusz Miciński,... ...Dolfi Montecalfi - mąż Ireny Solskiej, Ludwik Solski. Stanisław Ignacy Zdyb - Stanisław Zdyb, Stanisław Ignacy Witkiewicz...”

Proponuję Państwu przeczytać moją pisaninę, następnie książkę, a na końcu „Wstęp” Anny Micińskiej, bo jest perfekcyjny, lecz dość długi (s. 5 – 46). To jej zawdzięczamy możliwość tej lektury i dlatego poświęcam jej poniższe uwagi, opracowane na podstawie Wikipedii i moich notatek::

Anna Micińska (1939 – 2001), córka Bolesława Micińskiego (1911 – 1943) i Haliny z Krauzów (1915 – 1998), późniejszej żony zakopiańskiego rzeźbiarza Antoniego Kenara (1906 – 59), ukończyła filologię polską na UJ (praca magisterska o właśnie tej, omawianej powieści pod opieką Kazimierza Wyki). Po studiach pracowała w zakopiańskim Muzeum Tatrzańskim, gdzie porządkowała spuściznę po Witkacym... ..Całe swe życie naukowe Anna Micińska poświęciła osobie Stanisława Ignacego Witkiewicza... ...Przygotowała pierwodruki dzieł niewydanych za życia pisarza: powieści '622 upadki Bunga czyli Demoniczna kobieta' (1972) i eseju 'Niemyte dusze' (1975); wydała go wraz ze wznowioną książką eseistyczną Witkiewicza 'Narkotyki'. Wydała, z Bożeną Danek – Wojnowską 'Listy do syna' Stanisława Witkiewicza (ojca) (1969). Z jej inicjatywy zaczęła ukazywać się edycja krytyczna -'Dzieła zebrane' Witkacego (od 1992, w PIW-ie). Przygotowała dla niej m.in. opracowane edytorsko powieści 'Pożegnanie jesieni' (1992) oraz 'Jedyne wyjście' (1993);...
...Osobne znaczenie miały opracowane przez nią albumy: "wistość tych rzeczy jest nie z świata tego". Stanisława Ignacego Witkiewicza wiersze i rysunki (1977; po raz pierwszy reprodukowane rysunki artysty, wraz z pierwodrukiem jego wierszy; praca wykonana z siostrą przyrodnią Urszulą Kenar) i Witkacy. Życie i twórczość (1990; szczegółowe kalendarium życia, liczne fotografie przedstawiające Witkacego, reprodukcje jego prac)....

Przypominam teraz pierwowzory postaci powieści:
Irena Solska (1877 – 1958), aktorka Teatru Małego w Krakowie, żona Ludwika Solskiego oraz Ottona Grossera, la femme fatale, starsza od Witkacego o lat osiem;
Ludwik Solski, wł. Sosnowski (1855 – 1954), długowieczny aktor i reżyser, mąż Ireny;
Otton Grosser (1883 – 1943), drugi mąż Iren, pracownik Kolei Państwowych;
Leon Chwistek (1884 – 1944), malarz, filozof, matematyk, teoretyk formizmu, współtwórca najsławniejszego sporu intelektualnego z Karolem Irzykowskim (1873 – 1944), autorem „Pałuby”, szachistą, mąż Olgi Steinhaus (1892 - 1962), siostry geniusza matematyki Hugona Steinhausa (1887 – 1972), którego córka Lidia wyszła za Jana Kotta, ofiara Stalina, któremu idiotycznie zaufał;
Emilia Anna Chwistek, siostra Leona;
Bronisław Malinowski (1884 – 1942), późniejszy sławny antropolog i etnolog, teraz - demiurg i erotoman;
Tadeusz Miciński (1873 – 1918), poeta Młodej Polski;
Stanisław Ignacy Zdyb (1884 – 1954) - taternik;
Stanisław Ignacy Witkiewicz (1851 – 1915), ojciec Witkacego, malarz, architekt, pisarz i teoretyk sztuki, twórca i popularyzator stylu zakopiańskiego.
Mam nadzieję, że powyższe dane pomogą Państwu w tej znakomitej lekturze, po której resztę znajdziecie we wstępie Micińskiej, a ja tylko zwracam Państwa uwagę na powieściowe nazwisko Malinowskiego - Nevermore („nigdy więcej”), świadczące o dołku psychicznym Witkacego, po opisanym incydencie homoseksualnym.
Cudowna zabawa! Polecam!